Niet alleen consumentenvuurwerk zelf, maar ook de testlocaties voor dit vuurwerk moeten voldoen aan strenge geluidnormen. Vóór 2013 werd hiervoor de Circulaire Schietlawaai gebruikt, tegenwoordig vallen deze zogeheten schietinrichtingen onder het Activiteitenbesluit. Senior adviseur Robert Slangen vergeleek beide methodes in de praktijk voor vakblad Geluid.
Geluidmetingen
De geluidmetingen voor dit onderzoek werden uitgevoerd tijdens een officiële testdag voor consumentenvuurwerk. Gedurende een periode van 7 uur zijn in totaal 38 verschillende typen consumentenvuurwerk getest. Rond de testlocatie zijn op meerdere meetposities binnen 50 meter en op een meethoogte van 5 meter geluidmetingen uitgevoerd. Vanwege het aanwezige achtergrondgeluidniveau bleek het uitvoeren van directe immissiemetingen ter plaatse van woningen op ca. 300 meter afstand en verder niet mogelijk.
Circulaire Schietlawaai vs. Activiteitenbesluit
De beoordeling van schietlawaai in schietinrichtingen in het Activiteitenbesluit is tot stand gekomen op basis van gewijzigde inzichten in de beleving van dergelijk lawaai. Zo worden bij de nieuwe methode onder meer het aantal schoten per dag meegenomen in de beoordeling, evenals een correctie voor de dagperiode en voor laagfrequent geluid. De methode in het Activiteitenbesluit is aanmerkelijk uitgebreider en bewerkelijker.
Conclusie
Uit het onderzoek blijkt dat met de methode volgens het Activiteitenbesluit de gestelde geluidnorm in alle gevallen niet gehaald wordt. Bij de oudere methode is men bij 11 van de 38 geteste typen vuurwerk binnen de geluidnormen gebleven. Wel legt het Activiteitenbesluit minder beperkingen op aan het geluid van een individuele knal van vuurwerk, en zijn er meer maatregelen mogelijk om toch binnen de norm te blijven, waaronder reductie van het aantal knallen per dag en het minder testen van een bepaald type vuurwerk per dag.
Het hele artikel van Robert Slangen is te lezen in de nieuwste editie (nr. 4, 2019) van vakblad Geluid.
